"Πως αναγνωρίζω τα πρώιμα συμπτώματα μανίας" της Carrie Cantwell

 

Γράφει η Carrie Cantwell 

National Alliance on Mental Illness

Μετάφραση- Επιμέλεια: Ψ Fitness Team

Έχω διπολική διαταραχή. Είναι τόσο κομμάτι του εαυτού μου όσο και το ότι είμαι αριστερόχειρας. Έχω αποδεχτεί τη διάγνωσή μου, αλλά πρέπει ακόμα να εργαστώ για να προσέχω τα συμπτώματά μου, καθώς η διπολική διαταραχή μπορεί να έρθει με έλλειψη αυτογνωσίας.

Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για την υπομανία (μια λιγότερο σοβαρή μορφή μανίας). Η υπομανία μπορεί να είναι δύσκολο να εντοπιστεί γιατί τη στιγμή που την έχω με κάνει να νιώθω ότι πετάω. Η δυσκολία έρχεται όταν συμμετέχω σε αυτοκαταστροφικές ενέργειες δίνοντας ελάχιστη ή καθόλου σημασία στις συνέπειες των ενεργειών αυτών. Ωστόσο, η υπομανία είναι απλώς μια στάση στο δρόμο προς την πλήρη, καταστροφική μανία. Έχω εντοπίσει μερικές κόκκινες σημαίες για να προσέχω αυτό το σήμα ότι κατευθύνομαι προς τη μανία. Ανακάλυψα ότι ο εντοπισμός αυτών των ενδείξεων από νωρίς μπορεί να με βοηθήσει να αποτρέψω ένα πλήρες μανιακό επεισόδιο.

 

Αυπνία. Μπορώ να πω ότι έχω υπομανία όταν ξυπνάω πριν από το ξυπνητήρι με το μυαλό μου να βουίζει, γεμάτο από μια αναταραχή ιδεών. Ρίχνω τον εαυτό μου σε οποιοδήποτε έργο δουλεύω εκείνη τη στιγμή πριν καν πλύνω τα δόντια μου ή πιω τον πρωινό μου καφέ.

Αδυναμία ακρόασης άλλων ανθρώπων. Όταν έχω υπομανία, αναζητώ περισσότερες κοινωνικές αλληλεπιδράσεις, αλλά όταν είμαι με φίλους, μιλάω περισσότερο και οι άνθρωποι δυσκολεύονται να μιλήσουν.

Δαπάνες πέρα από τις δυνατότητές μου. Είτε κάνω ψώνια σε ένα κατάστημα οικονομικών ειδών είτε περιηγούμαι στο Amazon πολλές φορές την ημέρα, όταν έχω υπομανία νιώθω μια συνεχή, καταναγκαστική επιθυμία να αγοράσω πράγματα που δεν χρειάζομαι.

Μη ρεαλιστική υπερβολική αυτοπεποίθηση. Όταν έχω υπομανία, νιώθω σαν σούπερ μόντελ. Στο μυαλό μου όλοι με βρίσκουν ακαταμάχητη. Όταν κοιτάζομαι στον καθρέφτη, βλέπω μια πανέμορφη, ασυναγώνιστη ύπαρξη να με κοιτάζει, ακόμα κι αν δεν έχω χτενιστεί ή δεν έχω κάνει μακιγιάζ εκείνη τη μέρα.

Μη φροντίζοντας τον εαυτό μου. Με την υπομανία μου έρχεται μια αυξημένη εστίαση στους στόχους, έτσι συνεχώς μεταπηδάω από το ένα έργο στο άλλο χωρίς να σταματώ για να φροντίζω τον εαυτό μου. Το να κάνω ένα διάλειμμα μεταξύ των εργασιών για να φάω ή να κάνω ντους φαίνεται ασήμαντο και περιττό.

Αδυναμία εστίασης. Λατρεύω τις ταινίες και τα βιβλία. Μπορώ να πω ότι έχω υπομανία όταν δεν μπορώ καν να κάτσω αρκετά ακίνητη για να ολοκληρώσω την παρακολούθηση μιας ταινίας διάρκειας μιας και μισής ώρας, επειδή το μυαλό μου παρασύρεται συνεχώς στις δεκάδες εργασίες, projects που αισθάνομαι ότι πρέπει να κάνω εκείνη τη στιγμή για να αφαιρέσω από τη λίστα των υποχρεώσεών μου. Επίσης, απολαμβάνω όταν έχω χρόνο να δραπετεύω σε ένα καλό βιβλίο, αλλά ένα από τα μεγαλύτερα ενδεικτικά σημάδια ότι βρίσκομαι σε υπομανία, είναι όταν παρατηρώ ότι διαβάζω την ίδια πρόταση ξανά και ξανά, χωρίς να μπορώ να την κατανοήσω.

Υπερευαισθησία σε ερεθίσματα. Από μια σειρήνα σε απόσταση έως ένα άρωμα που αναδύεται από το σαμπουάν κάποιου, όταν έχω υπομανία, αντιλαμβάνομαι τα ερεθίσματα του περιβάλλοντός μου πιο έντονα. Τα χρώματα φαίνονται πιο φωτεινά, οι μυρωδιές φαίνονται πιο έντονες και ακόμη και οι αχνοί θόρυβοι μπορεί να είναι εκκωφαντικοί.

Εμμονή με τα πράγματα. Είναι μέρος της προσωπικότητάς μου να έχω λίγη εμμονή με θέματα που με ενδιαφέρουν, αλλά όταν έχω υπομανία, το πάθος μου ενισχύεται. Από την έρευνα της καλύτερης συνταγής για τυρί κάσιους μέχρι την παρακολούθηση βίντεο της NASA, φαίνεται ότι όλα όσα με ενδιαφέρουν έχουν γίνει ο νέος μου δια βίου στόχος και —σε βάρος του πολύτιμου χρόνου μου— αισθάνομαι ανήμπορος να περιορίσω τον ενθουσιασμό μου.

A.R.

Πώς αναγνωρίζω αυτά τα προειδοποιητικά σημάδια

Όταν παρατηρώ αυτά τα σημάδια, προσπαθώ να σταματήσω, να πάρω μια ανάσα και να αναρωτηθώ πώς νιώθω. Ίσως παρατηρήσετε ότι είπα, «προσπάθησε» εκεί. Αυτό συμβαίνει γιατί μερικές φορές χάνομαι στη στιγμή, συγκεντρώνομαι υπερβολικά και δεν συνειδητοποιώ ότι παθαίνω μανία.

 

Έχω κάνει προφορικές συμφωνίες με τους κοντινούς μου ανθρώπους, για να μου πουν πότε βλέπουν αυτές τις συμπεριφορές. Το τέλος της συμφωνίας μου είναι να τους ακούσω. Απλώς ακούγοντας σχόλια από κάποιον άλλο, βγαίνω απότομα από το μυαλό μου και κάνω πίσω, συνειδητοποιώντας ότι πρέπει να επιβραδύνω και να δώσω περισσότερη προσοχή στο πώς νιώθω. Χρειάστηκα χρόνια εξάσκησης για να μην είμαι αμυντικός όταν μου υπενθυμίζει ένα αγαπημένο μου πρόσωπο ότι μπορεί να συμπεριφέρομαι υπομανιακά. Ξέρω τι συμβαίνει με ένα ανεξέλεγκτο υπομανιακό επεισόδιο. Κατέληξα στο νοσοκομείο επειδή αγνοούσα την υπομανία και την άφησα να εξελιχθεί σε μανία. Τώρα, αν κάποιος από τους κοντινούς μου ανθρώπους επισημάνει ότι μπορεί να πάθω υπομανία, τον ευχαριστώ που ήταν υπομονετικός και ευγενικός μαζί μου, επανεξετάζω τις σκέψεις μου και απευθύνομαι στην ομάδα φροντίδας ψυχικής υγείας μου για βοήθεια εάν χρειαστεί.

Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που έχω ένα ισχυρό δίκτυο υποστήριξης ανθρώπων που κατανοούν αυτήν την ασθένεια και γνωρίζουν πως να με βοηθήσουν. Ωστόσο, εάν δεν είναι διαθέσιμη η εξωτερική ανατροφοδότηση, έχω έναν άλλο δείκτη που μπορώ να χρησιμοποιήσω χωρίς εξωτερική βοήθεια: το ημερολόγιο μου. Προσπαθώ να γράφω κάθε βράδυ, είτε πρόκειται για μια απλή περίληψη της ημέρας μου, είτε για τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τις ιδέες, τους φόβους ή τις ελπίδες μου. Προσπαθώ να γράφω όταν είμαι σταθερός (ενδιάμεσα στα επεισόδια) και όταν έχω υπομανία, μανία ή κατάθλιψη. Το να παρακινήσω τον εαυτό μου να γράψω όταν έχω κατάθλιψη μπορεί να είναι δύσκολο, αλλά κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ.

Θεωρώ ότι το ημερολόγιο είναι καλός τρόπος για μένα να παρακολουθώ τις διαθέσεις και τους κύκλους μου όταν δεν υπάρχουν άλλοι για να με ειδοποιήσουν για μια αλλαγή διάθεσης. Το γράψιμο μου δίνει τη δυνατότητα να ανατρέξω στις σκέψεις μου από το παρελθόν και να μάθω από αυτές, ώστε να μπορώ να αναγνωρίσω πώς μοιάζει ο εαυτός μου όταν βρίσκεται σε υπομανία και να παρατηρήσω γνωστά μοτίβα. Η απλή πράξη της ίδιας της γραφής με κάνει να συνειδητοποιήσω τι περνάει από το μυαλό μου αυτή τη στιγμή. Αν γράφω όταν έχω υπομανία, κυριολεκτικά βλέπω τις βιαστικές ιδέες μου μπροστά μου στο χαρτί, και αυτό είναι αρκετά σκληρή απόδειξη. Τα ημερολόγιά μου μπορούν να μου πουν πότε μπορεί να είναι ώρα να επισκεφτώ τον επαγγελματία ψυχικής υγείας μου, για μια προσαρμογή των φαρμάκων.

Το γράψιμο είναι η δημιουργική μου διέξοδος που με αναγκάζει να έχω επίγνωση και είναι αυτή η επίγνωση που με βοηθά να έχω επίγνωση της διάθεσής μου. Είναι αυτό που με κρατά υγιή. Ο καθένας είναι διαφορετικός. Ανεξάρτητα από το τι λειτουργεί για εσάς, σας ενθαρρύνω να βρείτε ένα πράγμα που σας βάζει στη στιγμή, σας κάνει να συνειδητοποιήσετε τις σκέψεις και τις διαθέσεις σας. Με την κατάλληλη επίγνωση και φροντίδα, μπορείτε να ζείτε ευήμερα με τη διπολική διαταραχή.

Η Carrie Cantwell είναι υποψήφια για Emmy, γραφίστρια της κινηματογραφικής βιομηχανίας με διπολική διαταραχή. Μεγάλωσε με έναν μπαμπά που είχε διπολική διαταραχή, τον οποίο έχασε από αυτοκτονία. Ολοκληρώνει ένα βιβλίο με τίτλο Daddy Issues: A Memoir, για το πώς η αποδοχή της διάγνωσής της την έμαθε να συγχωρεί τον μπαμπά της και τον εαυτό της. Το ιστολόγιό της είναι το darknessandlight.org.

How I recognize my early warning signs of mania

www.nami.org