Πώς ένα «Ενεργητικό Στυλ Αντιμετώπισης» Βοηθά τις Νέες Μητέρες να Αντιμετωπίσουν Το Στρες της Γονεϊκότητας

 

Μετάφραση- Επιμέλεια Ψ Fitness Team

Οι ερευνητές ανέφεραν στοιχεία από τον εγκέφαλο που υποδηλώνουν ότι ο τρόπος με τον οποίο μια νέα μητέρα αντιμετωπίζει τα νέα γονικά της καθήκοντα και τη φροντίδα του βρέφους της μπορεί να συμβάλει στη δική της ψυχική υγεία καθώς και σε καλύτερα αποτελέσματα στο παιδί της.

Η μελέτη διεξήχθη έχοντας κατά νου τα γνωστά στρες της επιλόχειας περιόδου. Αυτά κυμαίνονται από δυσκολίες στον τοκετό και τη σωματική φροντίδα του νεογέννητου (συμπεριλαμβανομένου του άγχους του θηλασμού) έως αλλαγές στον τρόπο ζωής της μητέρας που προκαλούνται από λιγότερο χρόνο για αυτοφροντίδα, καριέρα, φίλους ή δραστηριότητες αναψυχής. Εκτός από αυτούς τους παράγοντες, άλλοι μπορούν να συμβάλουν σε μεγάλο βαθμό στο μεταγεννητικό στρες, συμπεριλαμβανομένων των οικονομικών δυσκολιών, των επισφαλών περιβαλλόντων, της βίας, της απομόνωσης και της περιορισμένης κοινωνικής υποστήριξης. Η επιλόχεια κατάθλιψη, η οποία μπορεί να είναι απειλητική για τη ζωή, επηρεάζει έως και μία νέα μητέρα στις επτά.

«Δεν επηρεάζονται όλες οι μητέρες εξίσου από τις απαιτήσεις της πρώιμης περιόδου μετά τον τοκετό, ενώ ορισμένες επιδεικνύουν ισχυρή ανθεκτικότητα», γράφουν οι συγγραφείς μιας εργασίας στο Scientific Reports που κοινοποιεί τα αποτελέσματα της μελέτης. «Για να υποστηρίξουμε αυτούς που είναι ευάλωτοι, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε τι κάνει τις μητέρες περισσότερο ή λιγότερο ευάλωτες στο άγχος και τι τις κάνει περισσότερο ή λιγότερο ανθεκτικές».

Μια ομάδα με επικεφαλής την Pilyoung Kim, Ph.D., Ανεξάρτητη Ερευνήτρια BBRF 2017 στο Πανεπιστήμιο του Ντένβερ, εστίασε σε αυτό που ονόμασαν «στυλ αντιμετώπισης», αναφερόμενος σε στρατηγικές αντιμετώπισης που βοηθούν τα άτομα να διαχειριστούν αρνητικά συναισθήματα και άγχος.

Οι ερευνητές συμπεριέλαβαν 77 μητέρες ηλικίας 18-40 ετών που γέννησαν υγιή βρέφη μετά από τελειόμηνη εγκυμοσύνη χωρίς επιπλοκές. Καμία από τις μητέρες δεν είχε ιστορικό ψυχιατρικών προβλημάτων εκτός από κατάθλιψη και άγχος, και οι περισσότερες δεν εμφάνιζαν σοβαρά επίπεδα σε καμία από τις δύο ασθένειες τη στιγμή της μελέτης. Οι μητέρες με πολύ υψηλό εισόδημα αποκλείστηκαν για να τονιστεί ο αντίκτυπος του τοκετού σε γυναίκες με οικονομικά μέσα κοντά στον εθνικό μέσο όρο.

Όλοι οι συμμετέχοντες στη μελέτη δέχθηκαν μια επίσκεψη στο σπίτι από τουλάχιστον δύο μέλη της ερευνητικής ομάδας, τα οποία συνέλεξαν δημογραφικές πληροφορίες, έκαναν συνεντεύξεις, έδωσαν στις μητέρες λεπτομερή ερωτηματολόγια και κατέγραψαν τους ήχους κλάματος των βρεφών τους.

Τα στυλ αντιμετώπισης αξιολογήθηκαν χρησιμοποιώντας μια έρευνα 28 σημείων που θέτει ερωτήσεις σχετικά με το πώς οι μητέρες αντιμετώπισαν το άγχος σε διαφορετικές πτυχές της ζωής τους, συμπεριλαμβανομένου του σεβασμού των νεογνών τους. Οι διάφορες στρατηγικές και συμπεριφορές ομαδοποιήθηκαν σε στυλ «ενεργητικής αντιμετώπισης» και «παθητικής αντιμετώπισης».

Τα ενεργητικά στυλ αντιμετώπισης περιλάμβαναν 

-συνειδητές προσπάθειες αντιμετώπισης αντιξοοτήτων

-αναζήτηση ή λήψη συναισθηματικής υποστήριξης 

-επαναπλαισίωση προβληματικών καταστάσεων ως μέσο προσπάθειας διαχείρισης σχεδίαση βημάτων επίλυσης, χιούμορ

-τάση αποδοχής παρά άρνησης του προβλήματος

-ικανότητα απόσπασης προσοχής, κατά καιρούς, από ένα παρόν φορτίο ή πρόβλημα

-επίκληση στα θρησκευτικά συναισθήματα, άσκηση πνευματικότητας ως μέσο υποστήριξης. 

Τα παθητικά στυλ αντιμετώπισης περιελάμβαναν 

-την άρνηση των προβλημάτων

-τη χρήση ουσιών

-την απεμπλοκή από τα προβλήματα

-την ενοχοποίηση του εαυτού.

Προηγούμενη έρευνα έχει ήδη δώσει στοιχεία ότι η ενεργητική αντιμετώπιση είναι πιο πιθανό να σχετίζεται με καλύτερες απαντήσεις στο στρες και η τρέχουσα μελέτη επιβεβαίωσε αυτά τα ευρήματα. «Πιο ενεργητικά στυλ αντιμετώπισης σε σύγκριση με τα παθητικά σχετίζονται με προσαρμοστικά ψυχολογικά αποτελέσματα στις μητέρες», ανέφερε η ομάδα.

Οι γυναίκες που χρησιμοποίησαν πιο ενεργητικές στρατηγικές αντιμετώπισης εμφάνισαν αξιοσημείωτα αυξημένες εγκεφαλικές αποκρίσεις στον ήχο των βρεφών που κλαίνε—τα δικά τους μωρά, αλλά και εκείνων που δεν γνώριζαν. Η αυξημένη ανταπόκριση εμφανίστηκε σε περιοχές του εγκεφάλου που εμπλέκονται κριτικά στα κίνητρα και στη ρύθμιση των συναισθημάτων, διαπίστωσαν οι ερευνητές (η μέλαινα ουσία, η πρόσθια έλικα και η κάτω μετωπιαία έλικα).

Η ομάδα ανέφερε επίσης ότι η αυξημένη ενεργοποίηση του εγκεφάλου στον μεσεγκέφαλο και την πρόσθια έλικα σχετίστηκε με υψηλότερα επίπεδα μητρικής ευαισθησίας που παρατηρήθηκαν καθώς αλληλεπιδρούσαν με τα βρέφη τους.

Τα στοιχεία έδειξαν ότι οι πιο ενεργητικοί τρόποι αντιμετώπισης σχετίζονταν συγκεκριμένα με χαμηλότερο άγχος, μειωμένα καταθλιπτικά συμπτώματα και άγχος γονεϊκότητας. Έτσι, κατέληξε η ομάδα, «τα ευρήματα παρέχουν υποστήριξη για τη χρήση πιο ενεργητικών μορφών αντιμετώπισης από τις μητέρες για την προώθηση της νευρικής ανθεκτικότητας και της συμπεριφοράς για μια θετική μετάβαση στη γονεϊκότητα».

Πηγή: Brain & Behavior Research Foundation