Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Το σύνδρομο της επαγγελματικής εξουθένωσης

Photo by gryffyn m on Unsplash

 

Από την Τριανταφυλλιά ΧαρίλαΨυχολόγο, MSc Εργασιακή Υγεία, Ειδίκευση στη Συστημική – Οικογενειακή Ψυχοθεραπεία

Ο όρος Σύνδρομο Ολοκληρωτικής Εξάντλησης (Burnout) χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά στα μέσα της δεκαετίας 1970 στις ΗΠΑ, για να περιγράψει μια επαγγελματική παθολογία που εκδηλώνεται με μεγάλη συχνότητα σε όσους ασκούν κοινωνικό λειτούργημα. Ο όρος προέρχεται από την αθλητική αργκό της δεκαετίας του 1930 στις ΗΠΑ και περιγράφει τους αθλητές που μετά από μεγάλες επιδόσεις δεν μπορούν δεν μπορούσαν πλέον να προσφέρουν τα αναμενόμενα σε αγωνιστικά επίπεδο. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό είναι γρήγορη κατανάλωση των ενεργειακών ψυχοσωματικών αποθεμάτων και η μείωση των επαγγελματικών επιδόσεων. Οφείλεται κυρίως στις αρνητικές συνέπειες του χρόνιου εργασιακού στρες στην υγεία αλλά και σε ψυχοκοινωνικούς παράγοντες.
Το σύνδρομο της επαγγελματική εξουθένωσης θεωρείται μια ιδιαίτερα πολυσύνθετη κατάσταση. Χαρακτηρίζεται όχι μόνο από τους αντικειμενικούς και τους υποκειμενικούς παράγοντες που συνθέτουν το στρες, αλλά εξαρτάται και από ποικίλες κοινωνικές και μορφωτικές μεταβλητές
Σύμφωνα με τη Maslach το σύνδρομο αποτελείται από 3 επιμέρους διαστάσεις:

  1. Συναισθηματική εξάντληση
    Αναφέρεται στη μείωση των συναισθημάτων του ατόμου, με αποτέλεσμα να μην μπορεί πλέον να προσφέρει συναισθηματικά στους αποδέκτες των υπηρεσιών τους. Χαρακτηρίζεται από μειωμένη ενεργητικότητα, «συναισθηματικό στέγνωμα» και απογοήτευση από ημερήσια περιστατικά, ιδίως για επαγγέλματα υγείας. Ένα κοινό σύμπτωμα είναι το άτομο να βλέπει με φόβο την προοπτική να πρέπει να πάει ξανά στη δουλειά του την επόμενη μέρα
  2. Αποπροσωποποίηση
    Αναφέρεται στην αρνητική και πολλές φορές κυνική αντιμετώπιση των αποδεκτών των υπηρεσιών του, τους οποίους αντιμετωπίζει πολλές φορές σαν αντικείμενα. Χαρακτηριστικά συμπτώματα είναι η κακή επικοινωνία και η αγένεια προς τρίτους. Ένα κλασικό παράδειγμα είναι η κυνική και αρνητική στάση γιατρών και νοσηλευτών προς ασθενείς, που του οδηγεί στο να αναφέρονται σε αυτούς με αριθμό δωματίου ή τύπο ασθένειας παρά με τα ονόματά τους.
  3. Μειωμένο αίσθημα προσωπικής επίτευξης
    Αναφέρεται στην τάση του ατόμου, που πάσχει από το σύνδρομο, να κάνει αρνητική αξιολόγηση του εαυτού του, ιδίως όσον αφορά στη δουλειά του με τους αποδέκτες των υπηρεσιών του και σε ένα γενικότερο αίσθημα δυστυχίας και δυσαρέσκειας, όσον αφορά τα αποτελέσματα της εργασίας του. Προς τα έξω βγαίνει μια εικόνα του «αποτυχημένου» και η χαμηλή αυτοεκτίμηση για τον εαυτό του και τη δουλειά.

Συμπτώματα
Τα συμπτώματα που εμφανίζει κάποιος είναι αντίστοιχα με εκείνα του άγχους. Έτσι, σε οργανικό επίπεδο κάποια συμπτώματα μπορεί να είναι η έντονη κούραση, αυπνίες, μυοσκελετικοί πόνοι, πονοκέφαλοι, γαστρεντερικά προβλήματα, αδύναμο ανοσοποιητικό σύστημα. Σε συναισθηματικό επίπεδο, το άτομο μπορεί να εμφανίσει συναισθηματική εξάντληση, έλλειψη ενδιαφέροντος, αρνητική/κυνική διάθεση, μειωμένη αυτοπεποίθηση, τύψεις, ενοχές, ευερεθιστότητα, αποξένωση, απομόνωση, διαταραχές διάθεσης. Σε επίπεδο συμπεριφοράς, κάποια από τα συμπτώματα είναι οι συγκρούσεις με τους συναδέλφους και την οικογένεια, η μειωμένη απόδοση στην εργασία, οι συχνές απουσίες, η εργασιομανία, η αδυναμία συγκέντρωσης, τα συχνά ατυχήματα και η χρήση αλκοόλ και φαρμάκων.
Αντιμετώπιση
Η αντιμετώπιση και οι τρόποι παρέμβασης γίνονται σε ατομικό και οργανωτικό επίπεδο και διαφοροποιούνται ανάλογα την έγκαιρη ή μη αναγνώριση των συμπτωμάτων. Σε ατομικό επίπεδο μπορεί ο καθένας να δει και να αναρωτηθεί πού δίνει προτεραιότητα, πώς διεκδικεί αυτό που θέλει, αν και πώς μοιράζεται, τι στόχους βάζει, πώς δέχεται την αποτυχία και την επιτυχία, αν μπορεί να λέει «όχι».
Σε οργανωτικό επίπεδο (οργανωτική αλλαγή) η βασική συντεταγμένη των παρεμβάσεων είναι η προσαρμογή της εργασίας στις ανθρώπινες ικανότητες και δυνατότητες.

Πηγή - Πρώτη Δημοσίευση: Ψυχο-γραφήματα
 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

10 Οκτωβρίου 2023 Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας

Έρευνα- Επιμέλεια:   Ψ Fitness Team Αλίκη Ελένη Πουλή,  MSc Ψυχολόγος - Ψυχοθεραπεύτρια, MBPsS, Division of Clinical Psychology, MSc, Pg. Dip Psychiatry, Cardiff University, School of Medicine, Specialized in School Health for Children and Adolescents, Member of IEPA Early Intervention in Mental Health . Κάθε ημέρα στον χώρο της Ψυχικής Υγείας είναι Ημέρα Ψυχικής Υγείας.  Εργαζόμαστε καθημερινά για και με τους θεραπευόμενους και τις οικογένειές τους, για τη διαχείριση των διαταραχών, τη βελτίωση της καθημερινότητας τους και τη ποιότητα της ζωής τους. Βρισκόμαστε στη πρώτη γραμμή για την ευαισθητοποίηση - ενημέρωση της κοινότητας και τη καταπολέμηση του στιγματισμού των ψυχικών νοσημάτων. Γνωρίζουμε το μεγάλο κόστος του στίγματος στη Ψυχική Υγεία, βλέπουμε καθημερινά το όφελος από τη πρόσβαση και την εξειδικευμένη παροχή φροντίδας Ψυχικής Υγείας. Παλεύουμε και γιορτάζουμε πολλές φορές μέσα στην ημέρα.  Κοινά Προειδοποιητικά Σημάδια Ψυχικής Ασθένειας Η διάγνωση των ψυχικών ασθενειών δεν

Γιορτές με οικογένεια ή φίλους; Αυτή είναι η σωστή απόφαση

  Photo by Kieran White on Unsplash «Να περάσω τις γιορτές με την οικογένεια ή τους φίλους μου;». Ένα διαχρονικό ερώτημα που βασανίζει πολλούς ανθρώπους κάθε χρόνο, καθιστώντας τις εορταστικές περιόδους ένα ιδιαίτερα αγχωτικό διάστημα - Τι κάνουμε λοιπόν; Τα Χριστούγεννα εκτός από πεδίο στολισμένο λαμπρό με χιλιάδες λαμπιόνια είναι και πεδίο «μάχης» λαμπρό… εσωτερικής και εξωτερικής. Μερικά διλήμματα έχουν τη τιμητική τους την περίοδο των γιορτών, τείνουν να είναι σταθερά στο χρόνο, κυρίως από την περίοδο της ενηλικίωσης και έπειτα. Remaining Time -0:00 Fullscreen Mute Ένα από αυτά που θα το χρίζαμε διαχρονικό είναι «Να περάσω τις γιορτές με την οικογένεια ή τους φίλους μου;». Τι πρέπει να κάνω; Τι είναι σωστό; Πως ν’ αποφασίσω, κι αν πληγώσω τους δικούς μου, κι αν με κακολογήσουν κι αν με χρειάζονται οι φίλοι μου κι εγώ δεν είμαι εκεί; Και άλλες τόσες σκέψεις που γεννούν ανησυχία, άγχος, ενοχές και καμιά φορά και θυμό. Τι κάνουμε συνήθως; Θα γίνουμε σούπερ Άγιοι Βασίληδες, θα πάρουμε

Το Βιο-Ψυχο-Κοινωνικό Μοντέλο της Υγείας

Η  επιστήμη πολλές φορές έχει κατηγορηθεί για την ‘αποστειρωμένη’, εργαστηριακή και νομοτελειακή στάση απέναντι στις πραγματικές συνθήκες (in vivo). Το Βιοψυχοκοινωνικό μοντέλο της υγείας, αποτελεί μια ενδιαφέρουσα περίπτωση στην εφαρμογή της σύγχρονης Ιατρικής και Ψυχιατρικής επιστήμης. Τι είναι το Βιοψυχοκοινωνικό μοντέλο της υγείας; Το Βιοψυχοκοινωνικο μοντέλο της υγείας αναπτύχθηκε από τους Dr. George Engels και Dr. John Romano, το 1977 στο Πανεπιστήμιο του Rochester, New York. Αποτελεί ταυτόχρονα μια φιλοσοφική προσέγγιση της κλινικής φροντίδας αλλά και ένα πρακτικό κλινικό οδηγό. Η ψυχολογία της υγείας καθώς και η ψυχοσωματική ιατρική βασίζονται στις αρχές του βιοψυχοκοινωνικού μοντέλου, έτσι ώστε να μπορούν να διερευνήσουν σε βάθος τα αίτια της κλινικής εικόνας του θεραπευόμενου για να μπορούν να του παράσχουν τη κατάλληλη θεραπευτική αντιμετώπιση.  Σύμφωνα με αυτή τη προσέγγιση οι συμπεριφορές, οι σκέψεις, τα συναισθήματα και οι συνθήκες διαβίωσης δύνανται να επηρεά

Επικοινωνήστε μαζί μας_Contact us

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *